Jotes
Kynval
Dołączył: 27 Paź 2006
Posty: 102
Przeczytał: 0 tematów
Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: Warszawa
|
 Wysłany: Nie 19:36, 29 Paź 2006 Temat postu: Czarne Mokradła |
|
|
Wprowadzenie
Argonianie to rasa gadokształtnych istot zamieszkujących tropikalną krainę w południowo-wschodniej części Tamriel, przez Imperialnych zwaną Czarnymi Mokradłami, zaś przez Dunmerów, Argonią.
Są ludem stosunkowo prymitywnym, skrytym i tajemniczym, zaś ich rodzinne ziemie cechują się niezdrowym, bagiennym klimatem, obfitującym w rozliczne, trujące rośliny i groźne zwierzęta. Spośród wszystkich ras zamieszkujących Tamriel wydają się być istotami najbardziej egzotycznymi.
Historia Czarnych Mokradeł
Argonia została zajęta przez Imperium w 2837 roku Pierwszej Ery. Niedługo potem rozniosły się plotki o wielkich jaszczurkach żyjących w głębi bagien. Poszukiwania zaowocowały odkryciem nowej rasy jaszczuroludzi, początkowo uważanych za zwykłe zwierzęta, z uwagi na prymitywny sposób życia i całkowicie niezrozumiały język. Argonianie jako lud spokojny i nastawiony biernie, zawarli z najeźdźcami niepisany traktat, na mocy, którego ich niewielkie skupiska w głębi kraju, podobnie jak i święte drzewa Hist miały być pozostawione w spokoju. Od tego momentu Imperialni rozpoczęli kolonizację Czarnych Mokradeł, ustanowionych kolejną prowincją Cesarstwa. Dunmerowie, początkowo nastawieni na zyski związane z eksploracją nowych terytoriów czasowo wycofali się z Argonii, zakładając jedynie kilka osad na północnym pograniczu.
Do początków Drugiej Ery poza drobnymi miasteczkami, wybudowano osiem głównych fortów połączonych siecią traktów. Niespodziewanie jednak okres względnego spokoju, przerwał ciąg niefortunnych zdarzeń, zrodzony z chciwości najeźdźców. Dunmerscy kupcy odkryli, iż drzewa rosnące w Argonii posiadają wspaniałą, unikalną żywicę, która po wysuszeniu i uformowaniu była mocniejsza od stali i lżejsza od skóry. Ta substancja nadawała się do produkcji wspaniałych zbroi, bezsprzecznie przewyższających jakością te, otrzymywane z pancerzy Dreughów, jak również dawała nadzieję na zyski kilkukrotnie większe, niż te dotychczasowe, oparte na kopalniach ebonu.
Tym samym wzrok Dunmerów ponownie skupił się na Czarnych Mokradłach, powrócili oni na południe i postanowili porozumieć się z Argonianami w sprawie eksploatacji cennego surowca. Mieszkańcy bagien nie używali drewna na opał, ani do budowy schronień, w związku z czym zgodzili się na układ, z jednym tylko warunkiem, który w przeszłości postawili Cesarskim – nikt nie miał prawa dotknąć ich świętych drzew.
Kupcy z Morrowind przystali na to, jednak już wkrótce pojawił się problem : drzewa w Argonii posiadały na tyle mało żywicy, iż potrzeba było ściąć dwadzieścia sztuk, aby wytworzyć jeden pancerz. Zatem wspaniały z założenia interes, w praktyce zaczął balansować na granicy opłacalności. Niedługo później zaś, przez przypadek odkryto wyschniętą gałąź drzewa Hist, wprost przepełnioną cudowną żywicą. Okazało się, iż z jednego świętego drzewa możnaby wyprodukować aż sto pancerzy, a ten fakt nie mógł pozostać Dunmerom obojętny. Wynajęto tajemniczego drwala imieniem Juhnin, w celu ścięcia świętych sadów Argonian i od tego momentu losy całej krainy potoczyły się już tragicznie. Wskutek gwałtownego protestu jaszczuroludzi, Dunmerowie wobec braku reakcji ze strony Cesarstwa sprowadzili liczne siły z północy i zaatakowali.
Wedle podań, w Argonii umarła wtedy cała przyroda, która dotychczas utrzymywała się przy życiu dzięki świętym drzewom. Później zaś, około 560 roku Drugiej Ery wybuchła zaraza nazwana Knahateńską Grypą, na czterdzieści lat pogrążając południowo-wschodnie prowincje Tamriel w śmiertelnej pożodze. Ludność kolonii zbudowanych w ówczesnym czasie na Czarnych Mokradłach została zdziesiątkowana, jednak plaga rozniosła się także do ościennych prowincji, w tym Morrowind, Cyrodill i Skyrim.
Ponieważ rdzenni mieszkańcy Argonii okazali się odporni na tą plagę, natychmiast pojawiły się spekulacje jakoby była ona wytworem manipulacji ich szamanów, w odwecie za wkroczenie na rodzime ziemie. W konsekwencji zarówno Nordowie jak i Dunmerowie zjednoczyli się z wojskami imperialnymi i wkroczyli do Argonii. Wybuchła gwałtowna, lecz krótkotrwała wojna, która zakończyła się niespodziewanym odkryciem rzeczywistego źródła
Knahateńskiej Grypy. Okazało się, iż zarazę spowodowały same drzewa Hist, jak później twierdzili Argonianie - w celu wypędzenia najeźdźców, nie szanujących przyrody i podważających odwieczne prawa obowiązujące w ich krainie. Tym samym nastąpiła rehabilitacja Argonian, jednak do błędu przyznało się jedynie Imperium, ofiarowując jaszczuroludziom prawa obywatelskie oraz przywilej wstępu do cesarskiej prowincji...
Dunmerowie zaś wycofali się do przygranicznych placówek i w ramach zaciętej nienawiści, którą odtąd mieli darzyć Argonian, rozpoczęli polowania na niewolników. Tradycja owa, mimo iż potępiana przez Cesarstwo, miała być odtąd bezwzględnie kontynuowana.
Kolonizacja Argonii faktycznie skończyła się wraz z końcem Drugiego Imerium. Na jej terenie pozostało wiele ruin po przeszłych osadach, jednak kraina ta nigdy więcej nie uzyskała statusu pełnoprawnej prowincji Cesarstwa.
O Argonii
W krainie tej można wyróżnić kilka odmiennych geograficznie rejonów, oddzielonych od siebie siecią wielkich szlaków wodnych. Cała północna cześć porośnięta jest dżunglą, która na zachodzie przechodzi w masyw ciągnących się z północy Gór Velotha. Tutaj też stykają się granice regionów ościennych : południowe pogranicze Morrowind i południowo-wschodnie Cyrodill. Na wschodzie Argonii rozciągają się rozległe mokradła, zaś zachodni region tworzy wielka równina zalewowa, opadająca prosto do Zatoki Topal. W centrum znajdują się zaś niedostępne bagna, odcięte od reszty lądu przez koryta czterech rzek wpadających do wielkiego centralnego zalewu. Tam właśnie, w głębi kraju skupiają się główne społeczności Argonian.
Do czasów kolonizacji cesarskiej w Argonii praktycznie nie było dróg umożliwiających efektywne przemieszczanie się po lądzie, w związku z czym podstawą transportu był system szlaków wodnych łączących poszczególne rejony. Jednak pod koniec Pierwszej Ery, Imperium rozpoczęło budowę osiedli połączonych drogami. W ten sposób poza pomniejszymi koloniami powstało osiem głównych miast : Gideon i Soulrest na wschodnim wybrzeżu, Stormhold i Thorn na krańcach regionu północnego, Archon i Lilmoth na południu, oraz Helstrom i Blackrose położone na obrzeżach centralnych bagien.
Wspomnieć jeszcze warto o zachodniej części ścisłego centrum Argoni, znajduje się tam bowiem legendarny las Murkwood, w którym rośnie ostatnie drzewo Hist – religijny symbol mieszkańców Czarnych Mokradeł.
Ponadto w Argonii aż do czasów zarazy, żyło osobliwe plemię ludzi zwanych Kothringi, na tyle wytrwałych, iż zdolni byli jako jedyni ze swej rasy przeżyć w tym niegościnnym, niebezpiecznym rejonie. Wiadomo o nich niewiele, ponad to, iż prawdopodobnie ich żeglarze utrzymywali kontakt morski z zachodem kontynentu.
Pochodzenie Argonian
Wedle legend, w Erze Mitycznej, gdy z resztek dwunastu światów Stworzenia powstał Nirn, jedynymi ocalałymi istotami tego procesu byli przodkowie merów i ludzi - Ehlnofey, oraz drzewa Hist. Te ostatnie, uważane za hipotetycznych przodków Argonian, były biernymi świadkami wielkiej wojny pomiędzy rasami Ehlnofey, która pogrążyła większość Nirnu w odmętach oceanu i zniszczyła olbrzymią cześć królestwa Histów, pozostawiając niewielki zakątek późniejszych Czarnych Mokradeł.
Nie jest zatem jasne, skąd wzięli się sami Argonianie, zwłaszcza, iż inteligentna odmiana tej rasy, podobnie jak wspomniane drzewa, również określana jest jako Hist. Ten fakt zaś sugeruje, iż rasa ta mogłaby na wzór Khajiitów dzielić się na kilka różnych form, związanych z odmiennymi środowiskami życia, jednak nie ma dowodów na ich istnienie.
Sami mieszkańcy Czarnych Mokradeł uważają się za pierwszych ludzi, którzy pojawili się w Tamriel, przy czym dość wyraźnie zaznaczają, iż pochodzenie ich jest nierozerwalnie związane z drzewami Hist. Można spekulować czy związek ten ma charakter ścisłej relacji rozwojowej, czy też jawi się bardziej w wymiarze metafizycznej symbiozy.
W każdym przypadku, zależność pomiędzy tymi dwoma istotami jest bardzo silna, a jej podłoże stosunkowo niejasne. Istnieje również hipoteza, sugerująca, iż „Lud Korzenia” przybył do Tamriel z innego kontynentu. Opiera się ona w głównej mierze na porównaniu egzotyki Argonian do ras akavirskich, jednak również brak jej podparcia w dowodach.
Tym samym jaszczuroludzie z Czarnych Mokradeł, pozostają najbardziej tajemniczą rasą Tamriel...
Budowa i wygląd zewnętrzny
Argonianie cechują się humanoidalną, dwunożną, postawą ciała. Ich budowa jest ściśle związana ze sposobem poruszania się : posiadają trwale ugięte kolana i wydłużone golenie przechodzące w trójpalczaste stopy, połowicznie stykające się z powierzchnią ziemi. Tym samym chodzą dość niezgrabnie, kołysząc się na boki i zachowując równowagę dzięki grubemu ogonowi, jednakże te mało praktyczne na lądzie cechy, doskonale sprawdzają się w wodzie, co powoduje, iż przedstawiciele tej rasy są najlepszymi pływakami w Tamriel.
Poza tym wygląd zewnętrzny zdominowany jest przez typowo gadzie cechy: ciało pokryte jest grubą, łuskowatą skórą w kolorach szarych, brązowych i oliwkowych, posiadają również wydłużony pysk, oraz widniejące po bokach głowy uszy pozbawione małżowin. Dodatkowo ich dłonie i stopy zakończone są ostrymi pazurami - w przypadku stóp są one wyjątkowo okazałe i najwyraźniej powiązane z potrzebą poruszania się w grząskim środowisku.
Zaznaczony jest również wyraźnie dymorfizm płciowy. Samce charakteryzują się przede wszystkim specyficzną pomarańczową plamą, sięgającą od klatki piersiowej, przez szyję, aż do podbródka, oraz błękitnymi plamami biegnącymi promieniście przez plecy, od tyłu głowy aż po czubek ogona, obecnymi również na zewnętrznych powierzchniach dłoni, stóp i goleni. Samice tych plam nie posiadają, są ogólnie niższe i drobniejsze od samców, ponadto wyróżnia je czerwona barwa oczu. pyska.
Obie płcie posiadają ponadto różnego typu rogi i wyrostki skórne przebiegające po bokach głowy lub przez jej środek. U samców są one większe i lepiej wykształcone, niekiedy mogą występować też na czubku pyska.
Interesujące jest też, iż samice mają również dodatkowy zwyczaj ozdabiania głowy różnego rodzaju biżuterią i ozdobami z roślin oraz owoców, które w założeniu mają je uczynić bardziej atrakcyjnymi dla samców. Ten zwyczaj, podobnie jak i inne zmienne cechy, pokroju długości pysaka i kształtu wyrostków na głowie, czynią wygląd poszczególnych przedstawicieli tej rasy dość różnorodnym.
Kultura i wierzenia Argonian
Argonianie jako jedyne istoty w Tamriel nie wyznają bogów, tylko oddają cześć wielkim, tajemniczym drzewom Hist. Nie sposób ustalić, jaki charakter ma ten kult, jednak wszystko wskazuje na to, iż jest to religia typowo związana z przyrodą. Nazywają siebie „Ludźmi Korzenia”, wierzą iż pochodzą od Histów i połączą się z nimi po śmierci. Uznają harmonię życia w zgodzie z naturą, w ich mniemaniu nierozerwalnie związanego ze świętymi drzewami, przy czym wyraźnie zaznaczają, iż szanują prawo do życia i zabijają inne stworzenia jedynie z konieczności zdobycia pożywienia. Tym samym o ile to możliwe unikają wszelkiej agresji, jeśli tylko sami nie są zagrożeni.
Ciekawą formę ma jedyny ze znanych obrzędów Argonian, określany jako ceremonia nadania imienia. Określonego dnia rodzina młodego Argonianina zbiera się wokół drzewa Hist, po czym przez okres kilku dni wszyscy obserwują potomka, zwracając baczną uwagę na jego zachowanie. Na tej podstawie określają cechy jego charakteru i osobowość (na przykład takie aspekty jak lenistwo, ciekawość, sposób poruszania się etc.) po czym nadają mu imię pasujące do całokształtu wizerunku. Ceremonia taka może trwać długo, nawet do dwóch tygodni, przy czym uważa się, iż poza rodziną w obrzędzie tym uczestniczy cała lokalna społeczność. Nadawane imiona są zazwyczaj kilkuczłonowe i mają postać dwóch do czterech sylab, symbolicznie odzwierciedlających charakterystykę danego osobnika.
Samo społeczeństwo Argonian wydaje się być niezwykle prymitywne. Żyją przeważnie w prostych chatkach skleconych z części roślin i dysponują bardzo pierwotnymi narzędziami.
Samce z racji swej niezwykłej sprawności i umiejętności poruszania się zarówno w grząskim terenie jak i w wodzie są znakomitymi myśliwymi i zwiadowcami. Polują zastawiając pułapki, lub podkradając się do zwierzyny i używając potężnych pazurów. Samice są dużo inteligentniejsze i prawdopodobnie z tego tytułu nierzadko zajmują się magią, zwłaszcza w sferze uzdrowicielstwa i herbalizmu. Charakterystyczna dla całej rasy jest ponadto odporność na rozmaite trucizny i choroby, niewątpliwie związana ze specyfiką środowiska życia.
Zarówno gorący klimat jak i prymitywny model kulturowy powodują, iż Argonienie rzadko noszą jakąkolwiek odzież, uważa się, iż większość dziko żyjących plemion uznaje nagość za coś naturalnego. Grupy społeczne są niewielkie, prawdopodobnie skupiają w sobie kilka dużych rodzin preferujących kolektywny styl życia. Wiadomo na pewno, że młode wychowują się we wspólnych gniazdach, ten fakt może prowadzić do podejrzenia, iż Argonianie składają jaja jak typowe gady, ale nie zostało to potwierdzone. Obserwując wzajemne stosunki jaszczuroludzi poza granicami własnej krainy, można wywnioskować, iż traktują siebie równo, niczym jedna wielka rodzina. Tym samym ich społeczeństwa mogą funkcjonować właśnie na bazie wzajemnej współpracy i wspólnie podejmowanych decyzji, ewentualnie dopuszczając sytuacje, w których starszyzna ma decydujący głos.
Argonianie w Tamriel
Od chwili, gdy Argonianie po raz pierwszy zetknęli się z innymi rasami Tamriel, uważani byli za zwierzęta, nie potrafiące żyć w cywilizowany sposób, porozumiewać się i funkcjonować w rozwiniętych społeczeństwach krain ościennych. Knahateńska Grypa dodatkowo rzuciła na nich podejrzenie o wywołanie śmiertelnej zarazy i tym samym na kontynencie trwale ugruntował się ich negatywny stereotyp. Co prawda Imperium nadało im szereg praw obywatelskich, jednak niektóre rasy, pokroju Dunmerów i Nordów nadal uważają ich za zwierzęta i w ramach autonomii swoich państw wykorzystują jako niewolników. Sytuacja ta ma szczególnie drastyczny wymiar w Morrowind, w którym ten proceder jest legalny. Mroczne Elfy już od początku Drugiej Ery pałają do mieszkańców Czarnych Mokradeł zadawnioną nienawiścią, w związku, z czym ustanowili okrutną tradycję masowych polowań na niewolników, bezkarnie odbywających się na północnym pograniczu Argonii.
Wiadomo, iż cześć Argonian stworzyła partyzantkę od wielu już lat opierającą się najeźdźcom, próbując zachować obiecaną niegdyś suwerenność i angażując się przy tym w brutalne walki. Imperium nie reaguje na swawolę Dunmerów, natomiast reszta ras Tamriel zachowuje neutralność wobec dramatu, który nadal rozgrywa się w najmniej cywilizowanym regionie kontynentu.
Kolonizacja cesarska mimo przejściowego charakteru, wprowadziła jednak rasę jaszczuroludzi na nowy poziom stosunków z sąsiadami. Znaleźli się Argonianie, którzy zdołali nauczyć się języków, a nawet reprezentować swój naród w oficjalnych placówkach dyplomatycznych. Co prawda ostoje te mają charakter symboliczny, ale są wyrazem argoniańskiej tożsamości narodowej i wsparcia oferowanego rodakom w potrzebie.
W Morrowind olbrzymia większość Argonian to niewolnicy. Dunmerowie masowo wykorzystują zwierzoludzi, w tym również i Khajiitów, do prac w kopalniach i na plantacjach. Ci z nich, którzy są wolni zazwyczaj nie mają wielkiego wyboru, jeśli chodzi o pracę, którą mogą zdobyć. Nieliczni mają szczęście zostać farmerami lub zająć się magią, reszta zaś z braku środków do życia schodzi na drogę rozbojów i kradzieży. Jest to los spotykający głównie zbiegłych niewolników, którzy nie mają już szans na normalne życie w obcej krainie, w związku z czym zasilają szeregi złodziei i pospolitych bandytów.
Więzi braterskie Argonian doskonale sprawdzają się w szeroko funkcjonującej konspiracji. Każdy zbiegły niewolnik może liczyć na pełną solidarność w ramach pomocy w ucieczce lub ukryciu się, przy zachowaniu całkowitej tajemnicy. Dodatkowo zwyczaj ten ułatwia bardzo dziwaczny język jaszczuroludzi. Przypomina on mieszkankę chrząknięć i pisków i jest na tyle trudny do nauczenia, iż żadna z ras Tamriel nie zdołała go nigdy opanować.
Inną interesującą rzeczą dotyczącą Argonian, jest fakt, iż są one zimnokrwiste i najlepiej czują się w ciepłym klimacie. Co prawda wszystko wskazuje na to, iż funkcjonują dobrze w chłodniejszych regionach, ale istnieją w historii Tamriel przesłanki sugerujące, iż nie tolerują niskich temperatur, pokroju tych występujących na przykład zimą w Skyrim.
Podobnie, uważa się, iż Argonianie do pełni potencjału potrzebują bliskości drzew Hist, mimo iż nie wiadomo, jaki dokładnie jest charakter tej zależności.
Podsumowując, przed rasą z Czarnych Mokradeł prawdopodobnie rysuje się smutna przyszłość, wykazuje ona bowiem zbyt dużą bierność, skupiając się jedynie na ochronie własnej niezależności. Ten brak elastyczności jest widoczny chociażby w historii wojen, jakie przez Argonię się przetaczały. Jej mieszkańcy nigdy nie mieszali się w konflikty, które im bezpośrednio nie zagrażały. Do chwili obecnej nie traktują Imperium jako swego sojusznika i nie są skłonni w razie potrzeby do jakiejkolwiek pomocy lub rozwinięcia w pełni cywilizowanych sąsiedzkich stosunków.
W Murkwood zaś rośnie ostatni z przedwiecznych Histów, jednak nikt do końca nie wie, co się stanie, gdy i jego zabraknie...
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
I'm good user  .
Post został pochwalony 0 razy
|
|
